[பாரதியின் கிளிக்கண்ணியின் வடிவமைப்பில் கிளிக்குப் பதில் தமிழை விளியாகக் கொண்டவை - தமிழ்க்கண்ணிகள். காதலியிடம் தூது செல்ல தமிழை வேண்டியது!]
காதலியின் அடையாளம் மற்றும் ஊரை உரைத்தல்
எட்டியிருந் தும்மன
ஏட்டில் நிறைபவள்
சுட்டும் சுடர்விழியாள் – தமிழே!
தூயமென் நன்மொழியாள்! ௧
கன்னலின் தேனிநல்
கனியின் இனியவள்
என்னவ ளைக்காண்பாய் – தமிழே!
என்னிலை எடுத்துரைப்பாய்! ௨
பொன்னேறு மலர்களில்
புதுமது வண்டுணும்
பொன்னேரி ஊராள் – தமிழே!
புறப்படு நீதூதே! ௩
தண்மலர் இதழினைத்
தானுணும் வண்டென
கண்கள வையிருக்கும் – தமிழே!
காதலி யின்முகத்தில்! ௪
திங்களின் கீற்றென
திருநுதல் ஒளிருமே
மங்கைய வளிடமென் – தமிழே!
வாட்டத்தை உரைத்திடுநீ! ௫
மென்னகைக் கணைகளை
விடுத்துயிர் பறிப்பவள்
என்னகம் இருப்பவளே – தமிழே!
எந்துயர் போக்கசொல்லே! ௬
தமிழே, உன்னை அன்றி வேறெதையும் நாடேன்...
அன்னமும் மேகமும்
அணிமயில் தென்றலும்
என்றெதை யும்நாடேன் – தமிழே!
இரக்கிறேன் உன்னருளே! ௭
வள்ளியைக் குறிஞ்சியின்
மாண்புடைக் குறத்தியைக்
கள்ளச் சிறுகுமரன் – தமிழே!
கைக்கொள உதவினையே! ௮
தூது செல்ல கையூட்டு தருவேன்...
பாட்டினில் உனைவைத்துப்
பலப்பல புகழ்மொழி
நாட்டுவேன் நன்றியோடே – தமிழே!
நயந்துநீ செல்கதூதே! ௯
பிறமொழி நூல்களைப்
பெயர்த்துநான் தருகுவன்
திறமொழி உன்னுருவில் – தமிழே!
தெரிந்துநீ செல்கதூதே! ௧0
அவளும் உன்னைப் போன்றவளே, எனவே தயங்காது செல்க தூது...
[தமிழுக்கும் காதலிக்கும் இரட்டுற மொழியப்பட்டவை]
இன்மொழி படைத்ததால்
இசையொடு இசைதலால்
உன்னைதான் நிகர்த்தவளே – தமிழே!
உயிரெனக் கிருவருமே! ௧௧
மனத்துயர் துடைப்பதில்
வந்துளம் நிறைவதில்
உனையவள் நிகர்த்தவளே – தமிழே!
உயிரெனக் கிருவருமே! ௧௨
மதுரையில் வளர்ந்ததில்
வளகவி அருள்வதில்
மதுவுனை நிகர்த்தவளே – தமிழே!
உயிரெனக் கிருவருமே! ௧௩
சிலம்பதை அணிவதில்
சிறப்புகள் அடைவதில்
நிலவுனை நிகர்த்தவளே – தமிழே!
நீங்களெ னக்குயிரே! ௧௪
தமிழின் சிறப்பும் அவளின் சிறப்பும்...
[சங்கவிலக்கியம்]
கபிலரின் குறிஞ்சியில்
கள்ளென நிறைதிநீ
அபிதநல் அமுதவளைத் – தமிழே!
அடைந்திட தூதுசொல்லே! ௧௫
[அபிதம் – பருகப்படாதது]
[சங்கமருவிய கால இலக்கியம்]
சீரெழு குறளினில்
திருவொடு திகழ்திநீ
சீரெழும் என்னவளைத் – தமிழே!
சீக்கிரம் எனக்கருளே! ௧௬
சேரமான் தம்பியின்
சிலம்பினில் வாழ்திநீ
ஈரமான் விழியினாளைத் – தமிழே!
இக்கணம் எனக்கருளே! ௧௭
[சமய இலக்கியம்]
சம்பந்தன் துதிகளில்
தவமெனச் சேர்திநீ
வம்புசெய் விழியினாளைத் – தமிழே!
வந்திட தூதுசொல்லே! ௧௮
கம்பனின் பாட்டினில்
கவினுற வாழ்திநீ
அம்புறை விழியினாளைத் – தமிழே!
அடைந்திட தூதுசொல்லே! ௧௯
[புதுக்கவிதை]
புதுப்புதுக் கவிகளில்
பொலிவொடு வளர்திநீ
மதுபொழி விழியினாளைத் - தமிழே!
வந்திட தூதுசொல்லே! ௨0
அவளை என்னிடம் சேர்த்து விடு...
அன்னையும் தோழியும்
ஆருயி ரும்எனக்[கு]
உன்னைப் போலவளும் – தமிழே!
உதவிடு தூதுசென்றே! ௨௧
