குறளில் ஒரு ஐயம்!

உன்னைப் பார்த்தது முதலாய்
ஒரு ஐயம்...
'சிறிது வயிற்றுக்கும் ஈயப்படும்'
என்று வள்ளுவர் சொன்னது
செவிக்கு உணவில்லாத பொழுதா?
அல்லது கண்களுக்கா?

காலம்

ஓடாத கடிகாரத்திற்குத்
தெரியுமா
நேரம் ஓடிக்கொண்டிருப்பது?     1

”கால வெள்ளம்” என்கிறோம்,
நனைக்கவில்லையே எதையும்
என்றேன்;
திரும்பிப் பார்க்கையில்
தெரிந்து கொண்டேன்
கண்கள் நனைந்ததை!                  2

ஏனோத் தெரியவில்லை
காத்திருக்கும் பொழுதெல்லாம்
காலம் நீண்டுவிடுகின்றன
கடைசி சில நிமிடங்கள்!             3

(கா) விஜயநரசிம்மன், ஜனவரி 2010

வெள்ளைச் சட்டை

வெளியில் இருந்து வந்தவுடன்
வெள்ளைச் சட்டையை கழட்டி
கொடியில் மாட்டினேன்,
வெள்ளைச் சட்டை வெள்ளையாகவே இருந்தது
வெளிச்சத்தில் பார்த்ததில் நன்றாய் தெரிந்தது,
அழுக்காக்கி வந்தால்
அதட்ட ஆளில்லை
அழுக்காக்க காரணமுமில்லை
மைகசியும் பேனா இல்லை
கையை துடைக்க நன்பன் இல்லை
தூசி படிந்த இருக்கைகள் இல்லை
வீசிவிட்டு ஆட வெட்டவெளி இல்லை
ஓடி வேர்க்கும் விளையாட்டில்லை
ஆடி களைக்கும் பாடல் இல்லை
வெள்ளைச் சட்டையும் கறைபடவில்லை
வெள்ளைச் சட்டை வெள்ளயாகவே இருப்பது
வெறுமை ஒன்றை உணர்த்துகிறது
அவையெல்லாம் இருந்திருக்கலாம்
என் சட்டையும் கறைபட்டிருக்கலாம்...!