#மார்கழி 10
வாவியுள வீவிரவு வாளை விரவியே
யாவியலை யாளை யியைவாரை - வீயைவளை
வேளையெரி வேவவிழி யேவு வரையரை
யாளுவழி யாரைவிழை வாய்!
(நேரிசை வெண்பா; இடையினப்பா)
பதம்பிரித்து:
வாவி உள வீ விரவுவாளை விரவியே
ஆவி அலையாளை இயைவாரை - வீ ஐ வளை
வேளை எரி வேவ விழி ஏவு வரையரை
ஆளு வழியாரை விழைவாய்.
குளத்தில் (வாவி) உள்ள மலரில் (வீ) நிறைந்திருக்கும் சரசுவதியை (விரவுவாளை; விரவுதல் - கலத்தல்) சேர்ந்து [வணங்கி] (விரவியே)
அலைமகளா இலக்குமியை (அலையாளை) உயிரில் (ஆவி) சேர்க்கும் திருமாலையும் (இயைவாரை),
ஐந்து (ஐ) மலர்களால் (வீ) ஆன கணைதொடுக்க வில்லை வளைக்கும் (வளை) மன்மதனை (வேளை; வேள் - மன்மதன்) தீயில் (எரி) வெந்துபோகும்படி (வேவ; ‘வேக’ என்பது பேச்சுவழக்காய் ‘வேவ’ என்று நின்றது) தன் கண்ணின் (தீயை) (விழி) விடுத்த (ஏவு) இமயமலையில் வாழும் சிவனையும் (வரையர்; வரை - மலை, எனவே சிவன் ‘வரையர்’ எனப்பட்டார்)
[தம் பாக்களால்] ஆள்கின்ற (ஆளு) [நமக்கு வீடுபேறாகிய] வழியைத் தருவாரை (வழியாரை) [நெஞ்சே] நீ விரும்பு (விழைவாய்).
பொழிப்பு: குளத்தில் மலர்ந்திருக்கும் மலரில் உறையும் சரசுவதியை வேண்டி, தனது உயிராக இலக்குமியைக் கலக்கும் திருமாலை ஆளும் ஆண்டாளையும், ஐந்துமலர்க்கணைகளைத் தொடுக்க வில்லை வளைக்கும் மன்மதன் தீயில் வெந்துபோகும்படி தனது விழியின் சுடரை விடுக்கும் இமயத் தலைவரான சிவனை ஆளும் மாணிக்கவாசகரையும் மனமே, நீ கதியாக எண்ணி விரும்பி வணங்குக எ-று.
இடையின மெய்களான ய், ர், ல், வ், ழ், ள் ஆகியனவும் அவற்றின் வரிசையான உயிர்மெய்களும் மட்டுமே பயின்று வருவதால் இது ‘இடையினப்பா’ ஆயிற்று.
நன்றி!
(C) 2019, Vennkotran.
வாவியுள வீவிரவு வாளை விரவியே
யாவியலை யாளை யியைவாரை - வீயைவளை
வேளையெரி வேவவிழி யேவு வரையரை
யாளுவழி யாரைவிழை வாய்!
(நேரிசை வெண்பா; இடையினப்பா)
பதம்பிரித்து:
வாவி உள வீ விரவுவாளை விரவியே
ஆவி அலையாளை இயைவாரை - வீ ஐ வளை
வேளை எரி வேவ விழி ஏவு வரையரை
ஆளு வழியாரை விழைவாய்.
குளத்தில் (வாவி) உள்ள மலரில் (வீ) நிறைந்திருக்கும் சரசுவதியை (விரவுவாளை; விரவுதல் - கலத்தல்) சேர்ந்து [வணங்கி] (விரவியே)
அலைமகளா இலக்குமியை (அலையாளை) உயிரில் (ஆவி) சேர்க்கும் திருமாலையும் (இயைவாரை),
ஐந்து (ஐ) மலர்களால் (வீ) ஆன கணைதொடுக்க வில்லை வளைக்கும் (வளை) மன்மதனை (வேளை; வேள் - மன்மதன்) தீயில் (எரி) வெந்துபோகும்படி (வேவ; ‘வேக’ என்பது பேச்சுவழக்காய் ‘வேவ’ என்று நின்றது) தன் கண்ணின் (தீயை) (விழி) விடுத்த (ஏவு) இமயமலையில் வாழும் சிவனையும் (வரையர்; வரை - மலை, எனவே சிவன் ‘வரையர்’ எனப்பட்டார்)
[தம் பாக்களால்] ஆள்கின்ற (ஆளு) [நமக்கு வீடுபேறாகிய] வழியைத் தருவாரை (வழியாரை) [நெஞ்சே] நீ விரும்பு (விழைவாய்).
பொழிப்பு: குளத்தில் மலர்ந்திருக்கும் மலரில் உறையும் சரசுவதியை வேண்டி, தனது உயிராக இலக்குமியைக் கலக்கும் திருமாலை ஆளும் ஆண்டாளையும், ஐந்துமலர்க்கணைகளைத் தொடுக்க வில்லை வளைக்கும் மன்மதன் தீயில் வெந்துபோகும்படி தனது விழியின் சுடரை விடுக்கும் இமயத் தலைவரான சிவனை ஆளும் மாணிக்கவாசகரையும் மனமே, நீ கதியாக எண்ணி விரும்பி வணங்குக எ-று.
இடையின மெய்களான ய், ர், ல், வ், ழ், ள் ஆகியனவும் அவற்றின் வரிசையான உயிர்மெய்களும் மட்டுமே பயின்று வருவதால் இது ‘இடையினப்பா’ ஆயிற்று.
நன்றி!
(C) 2019, Vennkotran.
No comments:
Post a Comment