இருண்ட முற்பகலின்
மெல்லிய தூறலில் நனைந்த
குளிர்ந்த காற்று
சன்னலைத் திறக்கையிலெல்லாம்
திறக்கிறது
என் மனதையும்...
துவங்கிய மழையைக் கண்ட
எல்லாப் பறவைகளும்
ஒதுங்க இடம் தேடத்
தான் மட்டும் தன்
சிறகுகளை விரித்துக்கொண்டு கிளம்புகிறது
என் மனது...
வாழ்க்கைக் கூத்திற்குப் போட்ட
அத்தனை வேஷங்களையும்
கரைத்துக் கழுவி
என்னை ‘நான்’ ஆக்குகிறது
என்னை நனைத்த மழை!
மழையைக் கண்டவுடன்
நனைவதற்காக
எனக்கு முன் ஓடுகிறான்
எனக்குள் இருக்கும் சிறுவன்...
அக்கறையான அம்மாவைப் போல்
அவன் கையைப் பிடித்துத் தடுக்கிறது
வளர்ந்துவிட்டதன் தயக்கம்!
நின்ற மழையோடு
நின்று விட்டன கவிதைகளும்
மழையில் கழுவப்பட்ட
மரங்களின் பச்சையாய்
மிச்சமிருக்கிறது மனதில்
மிளிரும் மகிழ்ச்சி...
Hi Vijay.I am Maria . Kavithai nalla irukkuthu. Please continue. Na ini regular-a padipen.Valkai koothu enaku romba pidichuthu.
ReplyDelete//வாழ்க்கைக் கூத்திற்குப் போட்ட
ReplyDeleteஅத்தனை வேஷங்களையும்
கரைத்துக் கழுவி
என்னை ‘நான்’ ஆக்குகிறது
என்னை நனைத்த மழை!//
அழகான மழை கொடுத்த அருமையான கவிதை.
ரொம்ப நல்லாருக்கு விஜய்!
கவிதைகளைப் படித்து, கருத்தும் இட்டு, என்னை உற்சாகப்படுத்திய மரியாவிற்கும், சுந்தராவிற்கும் மிக்க நன்றி...
ReplyDeleteதோழர்களே...
ReplyDeleteஇந்த என் கவிதைகள் (முதல் மற்றும் மூன்றாவது பத்திகள் நீங்கலாக) குமுதம் இதழில் (24.11.2010 பக்கம் 62 - வாசகர் கவிதை)வெளியிடப்பட்டுள்ளன :-)
Hi.......... Vijay Your poerty is Very good please keeping it........
ReplyDelete